'Meelworm-eiwitten even gunstig als melkeiwitten'  

Onderzoek aan Maastricht University heeft voor het eerst aangetoond dat eiwitten van insecten even gunstig zijn als de ‘gouden standaard’ eiwitten van melk. Beide eiwitten worden op dezelfde manier verteerd, opgenomen en laten vergelijkbare resultaten zien op het gebied van spieropbouw en herstel.

De uitkomsten van het onderzoek werden onlangs gepubliceerd in het internationale wetenschappelijke tijdschrift The American Journal of Clinical Nutrition [1]. Dit gegeven, in combinatie met duurzaamheidsargumenten, maakt dat insecten een uitstekende bron van eiwitten zijn voor de voedselproductie.

Meest hoogwaardige eiwit
Protifarm, het toonaangevende Nederlandse agritech-bedrijf dat deel uitmaakt van de wereldleider op het gebied van natuurlijk eiwitten van insecten; Ÿnsect, leverde de meelwormen (Alphitobius diaperinus) voor dit unieke wetenschappelijke onderzoek. Dit is opnieuw een belangrijke stap vooruit en een grote overwinning voor de insectenindustrie en de verdere groei ervan, na de recente toelating door DG Health and Food Safety van de Europese Commissie, die meelwormen veilig acht voor menselijke consumptie.

Melkeiwit (80% caseïne en 20% wei) wordt vaak gezien als hét meest hoogwaardige eiwit. Het onderzoek dat geleid werd door Maastricht University toont aan dat de eiwitten van meelwormen een compleet aminozuurprofiel hebben en makkelijk verteerd worden door de mens. Het vermogen tot stimulatie van spieraanmaak bleek niet te verschillen tussen melkeiwit en eiwit uit meelwormen.

Wetenschappelijk onderzoek
Maastricht University is één van de weinige universiteiten ter wereld die dit type onderzoek uitvoert. “We hebben unieke stable isope tracers gebruikt om zowel de vertering van meelwormen als het vermogen om spieren op te bouwen aan te tonen. Het resultaat was niet verschillend tussen eiwit uit meelwormen en uit melkeiwit. Het is geweldig om te zien hoe het menselijk lichaam beide eiwitbronnen effectief kan gebruiken voor het behoud en het opbouwen van spierweefsel”, stelt Prof. Dr. Luc van Loon, hoofd research aan de Maastricht University.