'Excuses van Tjeerd hoeft de vleessector niet te verwachten'

Het zijn bijzondere tijden. Op het moment dat ik dit hoofdredactioneel commentaar schrijf, is in Nederland en België een versoepeling van de coronamaatregelen aanstaande, maar vecht de vleesindustrie een achterhoedegevecht dat onmogelijk gewonnen kan worden. Vion is meermaals op de vingers getikt en Van Rooi Meat in Helmond heeft zelfs een algeheel slachtverbod van twee weken opgelegd gekregen. “Dit viel te verwachten. En er is nog steeds geen reden om aan te nemen dat de situatie in de andere ruim 200 slachthuizen in Nederland anders zal zijn”, twitterde D66-Kamerlid Tjeerd de Groot direct na het nieuws over Van Rooi Meat.
 
Stel dat er een moord wordt gepleegd door een persoon met een bepaalde etniciteit en dat een politicus zou tweeten ‘dat er geen reden is om aan te nemen dat de situatie bij andere mensen met die etniciteit anders zal zijn’? Dan zou de wereld te klein zijn. En terecht. Maar nuance en feiten scoren niet als het om de vleesverwerkende industrie gaat. Waartoe demonisering van de vlees- en veesector leidt, werd echter op 28 mei pijnlijk duidelijk toen een dierenextremist brand stichtte bij een eendenslachterij in Ermelo. Tjeerd, maar ook zijn collega’s van GroenLinks, Partij voor de Dieren en andere politieke partijen en dierenwelzijnsorganisaties, zwegen. Excuses van Tjeerd de Groot of Laura Bromet hoeft de vleessector niet te verwachten. Maar wat wil je met een achterban die alleen bevestiging van zijn eigen (on)gelijk wil?
 
Ondertussen publiceren dagbladen met veel gretigheid de problemen door corona in Amerikaanse slachthuizen en schetsen daarbij een schrikbeeld dat dergelijke taferelen ook in Nederland gaan plaatsvinden. In werkelijkheid gaat het om tientallen coronabesmettingen op een totaal van 47.000 bevestigde gevallen in Nederland en NUL op 60.000 gevallen in België! Medewerkers van slachthuizen lopen er al maanden bij alsof ze chirurg zijn en de protocollen zijn nog strenger dan voor het personeel in verzorgingstehuizen.
 
Op de dag dat Van Rooi Meat te horen kregen dat het slachthuis twee weken dichtmoet, werd bekend dat ook fruitbedrijven ‘besmettingshaarden’ zijn. Dit keer geen massale oproep om minder fruit te eten. Ook geen oproep om de bedrijven te sluiten. Zoals Sabiena Feenstra van de GGD verwoordde: ‘Dit is niet iets specifieks voor de sector.’ Logisch, ervan uitgaande dat de werkplek de mogelijke besmettingsbron is. Maar ook hier blijkt dat de medewerkers -arbeidsmigranten- ‘samenwonen’. Niet een werkplekprobleem dus, maar een huisvestingskwestie.

Juist dat is voer voor de overheid, maar geen reden voor het platleggen van een sector die jaarlijks ruim 10 miljard euro bijdraagt aan de economie in Nederland en nog eens ruim vijf miljard in Vlaanderen, waar in 2012 door verschillende lage loon-sectoren al afspraken over beloning en huisvesting van arbeidsmigranten zijn gemaakt.
 
Martijn Schwillens
Hoofdredacteur vaktijdschrift Meat & Co

Dit hoofdredactioneel commentaar is afkomstig uit de volgende uitgave van vaktijdschrift Meat & Co, dat op 19 juni verschijnt.